ghazal...

ਕਿੰਝ ਲਿਖਾਂ ਬੇਗਾਨੇ ਸੂਰਜ 'ਤੇ ਅਪਣਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ |
ਚੰਨ ਤਾਰੇ ਨਾ ਅੰਬਰ ਮੇਰਾ, ਨਾ ਧੁੱਪ ਨਾ ਪਰਛਾਵਾਂ |

ਪੀੜਾਂ ਦਾ ਇਹ ਪੰਧ ਲੰਮੇਰਾ, ਦਿਸਦੀ ਨਹੀਉਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ,
ਨੇਰ੍ਹੇ ਦੇ ਵਿਚ ਰਸਤੇ ਗੁੰਮੇ , ਚਾਨਣ ਵਿੱਚ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ |

ਦਿਨ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਸੂਰਜ ਗੁੰਮਿਆਂ , ਚੰਦ ਗਵਾਚਾ ਰਾਤੀ ,
ਚੇਤਰ ਰੁੱਤੇ ਮਹਿਕ ਗਵਾਚੀ , ਸਾਵਣ ਰੁੱਤ ਝਨਾਵਾਂ |

ਨੇਰ੍ਹ ਛਲੇਡੇ ਨੇ ਇੰਝ ਛਲਿਆ, ਜੁਗਨੂੰ ਬਣੇ ਨਾ ਦੀਵਾ ,
ਰੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਧੁੱਪਾਂ ਸਹਿ ਕੇ ,ਕਰ ਨਾ ਹੋਈਆਂ ਛਾਵਾਂ |

ਕੁਝ ਰਾਹਵਾਂ 'ਤੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੱਲੇ ਹੀ ਤੁਰਨਾ ਪੈਂਦੈ,
ਜੀਣਾ ਵੀ ਤੇ ਮਰਨਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਬਾਝ ਭਰਾਵਾਂ |

ਨਦੀਏ ਆਪਣੀ ਤਲਬ ਦਾ ਦਾਰੂ, ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਚੱਲ ਲੱਭੀਏ,
ਥਲ ਸਾਗਰ ਦੋਹਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲਣੈ ਤੇਹ ਦਾ ਹੀ ਸਿਰਨਾਵਾਂ |

ghazal....

ਜਦ ਕਦੀ ਵੀ ਦਰਦ ਦਾ ਕਿੱਸਾ ਸੁਣਾਏਂਗਾ ਦਿਲਾ |

ਸਿਸਕਦੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ ਨੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਵਰਾਏਂਗਾ ਦਿਲਾ |

ਮੰਨਿਆਂ ਕਿ ਪੀੜ ਅੰਦਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀ ਨਹੀਂ ,

ਅੱਖ ਵਿਚਲੀ ਪਰ ਨਮੀ ਕਿੱਦਾਂ ਛੁਪਾਏਂਗਾ ਦਿਲਾ |

ਖਾਏਂਗਾ ਜਦ ਚੂਰੀਆਂ ਤੂੰ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ ,

ਟੁੱਟਿਆਂ ਖੰਭਾਂ ਦਾ ਵੀ ਮਾਤਮ ਮਨਾਏਂਗਾ ਦਿਲਾ |

ਗ਼ਮ, ਉਦਾਸੀ, ਦਰਦ ਤੇ ਹੰਝੂ ਹੀ ਝੋਲੀ ਪੈਣਗੇ,

ਖ਼ਾਹਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੇ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹਾਏਂਗਾ ਦਿਲਾ |

ਇਸ ਉਦਾਸੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਜੇ ਬਹਿ ਗਿਉਂ ਹੰਭ ਹਾਰ ਕੇ ,

ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਿਰ ਭਾਰ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਦਾ ਉਠਾਏਂਗਾ ਦਿਲਾ |

ghazal...

Edit

ghazal....

by Baljit Saini on Monday, 5 December 2011 at 06:55

ਕਾਲ਼ੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਵਿਚ ਜੁਗਨੂੰ ਜਾਂ ਤਾਰਾ ਨਾ ਲਭਿਆ |

ਨੇਰੇ੍ ਨੂੰ ਵਰਚਾਉਣ ਲਈ ਇਕ ਲਾਰਾ ਨਾ ਲਭਿਆ |

ਹੋਰ ਅਧੂਰਾ ਲਗਿਆ ਮੈਨੂੰ ਅਪਣਾ ਆਪ, ਜਦੋਂ

ਅਪਣੇ ਦਿਲ 'ਚੋਂ ਵੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਨਾ ਲਭਿਆ |

ਮੈਨੂੰ ਨ੍ਹੇਰੇ ਅੰਦਰ ਭਟਕ ਰਹੀ ਨੂੰ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ,

ਸਰਘੀ ਦਾ ਰਾਹ ਦੱਸਣ ਵਾਲਾ ਤਾਰਾ ਨਾ ਲਭਿਆ |

ਅੰਬਰ ਦੇ ਚੰਨ ਦੀ ਚਾਹਤ ਨੇ ਠੱਗ ਲਿਆ ਏਦਾਂ,

ਫੇਰ ਕੋਈ ਧਰਤੀ ਦਾ ਹੋਰ ਸਹਾਰਾ ਨਾ ਲਭਿਆ |

ਹਰ ਸ਼ੈਅ ਵਿਕਦੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੱਗ 'ਤੇ ,ਪਰ ਮੈਨੂੰ

ਸੁਫ਼ਨੇ ਵੇਚਣ ਵਾਲਾ ਇਕ ਵਣਜਾਰਾ ਨਾ ਲਭਿਆ |

ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਡੁਬੀਆਂ ਕੁਝ ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ,

ਤਿਰਹਾਈਆਂ ਰੀਝਾਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਕਿਨਾਰਾ ਨਾ ਲਭਿਆ |

ghazal...

ਜਦ ਆਇਆ ਤੂੰ ਚੇਤੇ ਮੇਰੇ ।

ਅੱਖੀਆਂ ਨੇ ਬਸ ਹੰਝੂ ਕੇਰੇ ।

ਤੇਰੇ ਆਸੇ -ਪਾਸੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ,

ਗ਼ਮ ਨੇ ਮੇਰੇ ਚਾਰ -ਚੁਫ਼ੇਰੇ

ਪੁੱਛਦੇ ਤੇਰਾ ਠੌਰ ਠਿਕਾਣਾ ,

ਡੁਬਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹ ਇਹ ਮੇਰੇ

‌ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਂਗੂੰ ਤਿੜਕ ਗਈ ਮੈਂ ,

ਕੁਝ ਨਾ ਸਾਬਤ ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ ।

ਹੁੰਦੇ ਜਾਣ ਪਰਾਏ ਹੁਣ ਤਾਂ ,

ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸੁਫ਼ਨੇ ਤੇਰੇ

ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਆਇਆ ,

ਵਸਦਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਾਹੀਂ ਮੇਰੇ ।

ਕਰ -ਕਰ ਚੇਤੇ ਆਪ‌ਣ‌ਿਆਂ ਨੂੰ ,

ਧੁਖ਼ਦਾ ਹੈ ਦਿਲ ਸ਼ਾਮ -ਸਵੇਰੇ ।

ghazal...

ਹੋਵੇ ਜੇ ਦਿਲ ਉਦਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।

ਭਟਕੇ ਜੇ ਰੂਹ ਨਿਰਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।

ਬੀਤੇ ਹਯਾਤ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਅਤੇ ,

ਰਸਤਾ ਨਾ ਆਵੇ ਰਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।

ਕਰ ਕੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚਸ਼ਮਿਆਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਉਹ ਮੇਰੀ ,

ਪਰਖੇ ਜੇ ਸਿਰਫ਼ ਪਿਆਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।

ਡਰ ਕੇ ਮੇਰੀ ਤਨਹਾਈ ਦੇ ਆਲਮ ਤੋਂ ਦੋਸਤੋ ,

ਗ਼ਮ ਵੀ ਨਾ ਆਵੇ ਪਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।

ਪੀ ਕੇ ਤਮਾਮ ਉਮਰ ਵੀ ਹਿਜਰਾਂ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ,

ਬਾਕੀ ਰਹੇ ਜੇ ਪਿਆਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।

ਜਿਸਨੂੰ ਖ਼ੁਦਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਮੈਂ ,

ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜੇ ਪਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।

ਡੋਲੀ ਨਾ ਉਮਰ ਭਰ ਕਦੇ ਮੈਂ ਗ਼ਮ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ,

ਮੁਕ ਜਾਣ ਜੇਕਰ ਸਵਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।

ghazal....

ਜਦ ਆਇਆ ਤੂੰ ਚੇਤੇ ਮੇਰੇ ।

ਅੱਖੀਆਂ ਨੇ ਬਸ ਹੰਝੂ ਕੇਰੇ ।

ਤੇਰੇ ਆਸੇ -ਪਾਸੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ,

ਗ਼ਮ ਨੇ ਮੇਰੇ ਚਾਰ -ਚੁਫ਼ੇਰੇ

ਪੁੱਛਦੇ ਤੇਰਾ ਠੌਰ ਠਿਕਾਣਾ ,

ਡੁਬਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹ ਇਹ ਮੇਰੇ

‌ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਂਗੂੰ ਤਿੜਕ ਗਈ ਮੈਂ ,

ਕੁਝ ਨਾ ਸਾਬਤ ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ ।

ਹੁੰਦੇ ਜਾਣ ਪਰਾਏ ਹੁਣ ਤਾਂ ,

ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸੁਫ਼ਨੇ ਤੇਰੇ

ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਆਇਆ ,

ਵਸਦਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਾਹੀਂ ਮੇਰੇ ।

ਕਰ -ਕਰ ਚੇਤੇ ਆਪ‌ਣ‌ਿਆਂ ਨੂੰ ,

ਧੁਖ਼ਦਾ ਹੈ ਦਿਲ ਸ਼ਾਮ -ਸਵੇਰੇ ।

ghazal...

ਮੇਰੇ ਖ਼ਾਬਾਂ ਨੂੰ ਜੇ ਮਿਲਿਆ ਘਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ |

ਸੁੱਕਿਆ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਜੇ ਸਾਗਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ |

ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਸੂਰਜ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿਚ ਮਹਿਫ਼ੂਜ਼ ਹੈ ,

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਧੁੱਪ ਦੀ ਕਾਤਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ |

ਜਾਣ ਕੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾ ਕਿਉਂ ਮਨਾ ਹੋਵੇਂ ਉਦਾਸ ,

ਬਹੁਤ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਾਲ ਨੇ ਮਿੱਤਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ |

ਬਹੁਤ ਨੇ ਦੋ ਅੱਥਰੂ ਹੀ ਮੇਰੀਆਂ ਤੇਹਾਂ ਲਈ ,

ਰਸਤਿਆਂ ਵਿਚ ਜੇ ਕੋਈ ਸਰਵਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ |

ਕਰ ਲਿਆ ਤਬਦੀਲ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਮੌਸਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮੈਂ ,

ਦਿਲ ਨੂੰ ਜੇਕਰ ਕਰ ਸਕੀ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ |

ਕਰ ਸਕੇਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ ਦਾ ਕਰ ਲੈ ਤਰਜੁਮਾ,

ਮੇਰੇ ਕੋਲੇ ਬੋਲਦੇ ਅੱਖਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ |

ghazal...

ghazal...

ਉਮਰ ਬਿਤਾਉਣੀ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਅਕਸਰ ਸੀ ਮੁਸ੍ਕਾਉਂਦੇ ਰਹੇ |

ਅਪਣੇ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹਾਸੇ ਦਾ ਜਾਮਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹੇ |

ਹੰਝੂਆਂ ਵਿਚ ਖੁਰ ਜਾਣੋ ਡਰਦੇ ਸੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ,

ਮੇਰੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਉੱਤੇ ਸੁਫਨੇ ਬੈਠਣ ਤੋਂ ਕਤਰਾਉਂਦੇ ਰਹੇ |

ਘਰ ਦਾ 'ਨੇ੍ਰ ਨਹੀਂ ਮਿਟਿਆ, ਨਾ ਰੌਸ਼ਨ ਹੋਏ ਬਨੇਰੇ ਹੀ ,

ਉਂਝ ਤਾਂ ਤੂਫਾਨਾਂ ਦੀ ਹਿੱਕ 'ਤੇ ਰੋਜ਼ ਚਰਾਗ਼ ਜਗਾਉਂਦੇ ਰਹੇ|

ਜਗਦੇ ਦੀਵੇ ਵਰਗਾ ਜੀਵਨ ਸਾਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨਾ ਆਇਆ ,

ਗਿਣੇ ਮਿਥੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਧੁਖ-ਧੁਖ ਅਸੀਂ ਮੁਕਾਉਦੇ ਰਹੇ|

ਦਿਲ ਦੇ ਸਾਜ਼ ਤੇ ਜਦ ਵੀ ਛੇੜੀ ਸਰਗਮ ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੇ,

ਪੁੱਛੀਂ ਨਾ ਕਿੰਝ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚਲਾ ਸਾਵਣ ਅਸੀਂ ਲੁਕਾਉਂਦੇ ਰਹੇ|

ਤੇਰੇ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਅੱਜ ਤੀਕਰ,

ਰੁੱਸ-ਰੁੱਸ ਜਾਂਦੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀਨੇ ਲਾ ਪਤਿਆਉਦੇ ਰਹੇ |

ਤਨਹਾਈ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਵੀ ਇਹ ਦਿਲ 'ਕੱਲਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ,

ਬੀਤੀ ਰੁਤ ਦੇ ਮੰਜ਼ਰ ਅਕਸਰ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ |

ghazal....

ghazal...

ਸ਼ਾਜਿਸ਼ਾਂ ਅਕਸਰ ਹਨੇਰਾ ਐਸੀਆਂ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ |
ਚਾਨਣੀ ਕੋਲੋਂ ਵੀ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਸਦਾ ਡਰਦਾ ਰਿਹਾ |

ਚੰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਜੁਗਨੁੰਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਵਿਚ ,
ਕੀ ਪਤਾ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਮੇਰਾ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰਦਾ ਰਿਹਾ |

ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਤੁਰ ਪਵਾਂ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਭਟਕਣ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ,
ਮੇਰਿਆਂ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਬੰਧਨ ਪਰ ਸਦਾ ਘਰ ਦਾ ਰਿਹਾ |

ਗੱਲ ਨਾ ਦਿਲ ਦੀ ਸੁਣੀਂ ਬਹਿ ਕੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ,
ਉਹ ਮੇਰੇ ਜ਼ਜਬਾਤ ਦੀ ਬਸ ਪੈਰਵੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ |

ਭਰਮ ਕਿਧਰੇ ਟੁੱਟ ਨਾ ਜਾਵੇ ਮੇਰਾ, ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ,
ਜ਼ਹਿਨ ਅਪਣੀ ਸੋਚ ਤੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ|

ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਉਹ ਢੋਂਦਾ ਸੀ ,ਜੋ ,
ਮਹਿਕਾਂ ਵਰਗੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਸੀ ਧਰਦਾ ਰਿਹਾ |

ਖੁਸ਼ ਰਿਹਾ ਜੋ ਬਿਰਖ ਰਹਿ ਕੇ ਰੋਹੀ ਅੰਦਰ ਵੀ ਸਦਾ ,
ਉਹ ਕਿਸੇ ਜੰਗਲ 'ਚ ਸ਼ਾਇਦ ਗੁੰਮਣੋਂ ਡਰਦਾ ਰਿਹਾ |

ghazal...

ਅਜ ਫਿਰ ਜਦ ਤਨਹਾਈ ਅੰਦਰ ਤੇਰਾ ਚੇਤਾ ਆਇਆ ਸੀ |

ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਕਿੱਦਾਂ ਉਹ ਵਕ਼ਤ ਲੰਘਾਇਆ ਸੀ

ਇਸ ਦਾ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਕਿ ਦਿਨ ਢਲਦੇ ਹੀ ਸਾਰੇ ਛੱਡ ਗਏ,

ਗ਼ਮ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਸ਼ਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਰਿਆ ਮੇਰਾ ਸਾਇਆ ਸੀ |

ਤੇਰੇ ਮਿੱਠੇ ਬੋਲਾਂ 'ਤੇ ਇਹ ਖੌਰੇ ਕਿੱਦਾਂ ਰੀਝ ਗਿਆ ,

ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪਾਗਲ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੌ ਵਾਰੀ ਸਮਝਾਇਆ ਸੀ |

ਗ਼ਮ ਦੀ ਧੁੱਪ 'ਚ ਸੜਦੇ ਹੋਏ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੇ ਥਲ ਉੱਤੇ ,

ਇਕ ਤੇਰਾ ਹੀ ਮੋਹ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਬੱਦਲ ਬਣ ਕੇ ਛਾਇਆ ਸੀ |

ਤੇਰੇ ਮੱਥੇ ਦੀ ਸਿਲਵਟ ਨੇ ਇਕ ਛਿਣ ਵਿਚ ਧੁੰਦਲਾ ਦਿੱਤਾ ,

ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਪਿੱਛੋਂ ਦਿਲ ਦਾ ਖੰਡਰ ਰੀਝਾਂ ਨੇ ਰੁਸ਼ਨਾਇਆ ਸੀ |

ਆਪਣੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਦੀ ਖਾਤਰ ਤਾਂ ਸਭ ਸੂਲੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੇ ,

ਇਕ ਸੁਫ਼ਨੇ ਦੀ ਖਾਤਰ ਮਰਨਾ ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਆਇਆ ਸੀ |

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਜ਼ਿਦ ਸੀ ਤੂਫ਼ਾਨਾਂ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਪਰਖਣ ਦੀ ,

ਤਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਦਰਿਆ ਕੰਢੇ ਰੇਤੇ ਦਾ ਮਹਿਲ ਬਣਾਇਆ ਸੀ |

ਹੱਸ ਕੇ ਗਲ ਨੂੰ ਲਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲਾਟਾਂ ਜੋ,

ਲੋਕੀ ਆਖਣ ਝੱਲਾ ਪਰ ਉਹ ਚਾਨਣ ਦਾ ਤਿਰਹਾਇਆ ਸੀ

ghazal...

ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਕਦੇ ਨਾ ਅਪਣੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਜਾਲੇ ਵੇਖੇ ।

ਰਾਤਾਂ ਦੀ ਕੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਵਾਂ, ਦਿਨ ਵੀ ਕਾਲੇ ਕਾਲੇ ਵੇਖੇ ।

ਜੀ ਕਰਦਾ ਮੇਰੇ ਘਰ ਆ ਕੇ ਠੰਡੀ ਛਾਂ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਕੋਈ ,

ਧੁੱਪਾਂ ਦੀ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਨੇ ਜਿਹੜੇ , ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਛਾਲੇ ਵੇਖੇ |

ਅਕਸ ਤੇਰਾ ਸੰਭਾਲ ਨਾ ਹੋਵੇ ਖਾਲੀ ਦਿਲ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਕੋਲੋਂ ,

ਉਂਜ ਪੀੜਾਂ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਲਸ਼ਕਰ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਸੰਭਾਲੇ ਵੇਖੇ |

ਚਾਨਣ ਦੀ ਇਕ ਚਿਣਗ ਲਈ ਖੁਦ ਤਾਂ ਭਟਕੇ ਹਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰਾ,

ਉਸਦੇ ਨ੍ਹੇਰੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ ਪਰ ਕਿੰਨੇ ਦੀਵੇ ਬਾਲੇ ਵੇਖੇ |

ਮੈਥੋਂ ਹੁਣ ਪਹਿਚਾਨ ਨਾ ਹੋਵੇ ਅਪਣਾ ਕੌਣ ਬਿਗਾਨਾ ਕਿਹੜਾ ,

ਅੱਜ ਕਲ੍ਹ ਪਹਿਨ ਮਖੌਟੇ ਲੋਕੀ ਫਿਰਦੇ ਆਲ-ਦੁਆਲੇ ਵੇਖੇ |

'ਕੱਲਿਆਂ ਬਹਿ ਕੇ ਜਦ ਵੀ ਕਿਧਰੇ ਅਪਣੇ ਅੰਦਰ ਝਾਤੀ ਮਾਰੀ ,

ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਸੁੰਨਸਾਨ ਹਵੇਲੀ ਅੰਦਰ ਲਟਕੇ ਜਾਲੇ ਵੇਖੇ |

ਇਸਤੋਂ ਇਹ ਮਤਲਬ ਨਾ ਲੈ ਕਿ ਬਣ ਹੋਇਆ ਸੁਕਰਾਤ ਨਾ ਮੈਥੋਂ ,

ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀ ਤੂੰ ਜੇਕਰ ਜ਼ਹਿਰ -ਪਿਆਲੇ ਵੇਖੇ |

ghazal....

ਸਾਹ ਵੀ ਚੱਲਣ ਕਿੰਜ ਵਿਚਾਰੇ ,ਕੀ ਦੱਸਾਂ |

ਅਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਾਰੇ ,ਕੀ ਦੱਸਾਂ |

ਨੈਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਬਰਸਣ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ,

ਸ਼ਾਮ ਢਲੇ ਜਦ ਚਮਕਣ ਤਾਰੇ ,ਕੀ ਦੱਸਾਂ |

ਕੇਹਾ ਰੋਸ ਬੇਗਾਨੇ ਲੋਕਾਂ ਤਾਈਂ , ਜਦ ,

ਆਪਣਿਆਂ ਹੀ ਪੱਥਰ ਮਾਰੇ ,ਕੀ ਦੱਸਾਂ |

ਦਿਲ ਕੁਝ ਐਸਾ ਆਦੀ ਹੋਇਐ ਦਰਦਾਂ ਦਾ ,

ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜ਼ਖਮ ਉਧਾਰੇ ,ਕੀ ਦੱਸਾਂ |

ਖਿੜਿਆ ਚਿਹਰਾ ਮਿਲਿਆ ਨਾਹੀ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ,

ਲੋਕ ਮਿਲੇ ਸਭ ਗ਼ਮ ਦੇ ਮਾਰੇ , ਕੀ ਦੱਸਾਂ |

ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ,

ਜੁਗਨੂੰ ,ਸੂਰਜ਼ ,ਚੰਨ ,ਸਿਤਾਰੇ ,ਕੀ ਦੱਸਾਂ |

ਵਿੱਸਰ ਜਾਵੇ ਮੌਸਮ ਦੀ ਵੀਰਾਨੀ ,ਜਦ ,

ਤਿਤਲੀ ਕੋਈ ਖੰਬ ਖਿਲਾਰੇ , ਕੀ ਦੱਸਾਂ |

ਚਾਨਣ ਲੈ ਕੇ ਜਦ ਚਿੱਟਾ ਦਿਨ ਉੱਗਦਾ ਹੈ ,

ਵਿੱਸਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇਰ੍ਹੇ ਸਾਰੇ , ਕੀ ਦੱਸਾਂ

ghazal....

ਜਦੋਂ ਗ਼ਮ ਬਾਤ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਹੁੰਗਾਰਾ ਭਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ |

ਤੇ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ ਦਾ ਆਲਮ ਵੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਜਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ |

ਦਵਾ ਦਾਰੂ ਹੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਜ਼ਖਮ ਦਿਸਦਾ ਜੇ,

ਹਿਜਰ ਦੀ ਪੀੜ ਦਾ ਚਾਰਾ ਕੋਈ ਵੀ ਕਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ |

ਰਿਸੇਗਾ ਉਮਰ ਭਰ ਲਗਦੈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦਰਦ ਦੇਵੇਗਾ ,

ਹੈ ਏਨਾ ਜ਼ਖਮ ਇਹ ਗਹਿਰਾ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਭਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ |

ਤੇਰੇ ਤੇ ਰੋਸ ਹੈ ਕਾਹਦਾ ਕਮੀ ਮੇਰੇ 'ਚ ਹੋਵੇਗੀ ,

ਪਿਆਰ ਦਾ ਹੱਥ ਮੋਢੇ ਤੇ ਜੇ ਤੈਥੋਂ ਤੋਂ ਧਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ |

ਬੜਾ ਹੀ ਦੁੱਖ ਦੇਵੇ ਸੁਫ਼ਨਿਆਂ ਦਾ ਬਿਖਰ ਜਾਣਾ ਪਰ ,

ਸਹਾਰੇ ਸੁਫ਼ਨਿਆਂ ਦੇ ਵੀ ਇਹ ਭਵਜਲ ਤਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ |

ਨਾ ਰੱਖੀਂ ਭੁੱਲ ਕੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਤੂੰ ਐਵੇਂ ਹੀ ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ,

ਮਨਾਂ ਵਿਚਲਾ ਕਦੇ ਪਾੜਾ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਭਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ |

ਖੜ੍ਹੀ ਨਾ ਕਰ ਕਟਿਹਰੇ ਵਿਚ ਤੇਰੀ ਮੁਜਰਿਮ ਨਹੀ ਹਾਂ ਮੈਂ ,

ਨਾ ਸੂਲੀ ਚਾੜ੍ਹ ਇੰਜ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਮਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ |

ਨਾ ਬਣ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਹਿੰਮਤ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰਨੀ ਸਿੱਖ ਲੈ,

ਤੂੰ ਸੋਚੀਂ ਨਾ ਪਰਾਂ ਦੇ ਬਿਨ ਇਹ ਅੰਬਰ ਸਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ|

ghazal..

ਜਦ ਵੀ ਤੇਰਾ ਚੇਤਾ ਆਵੇ |

ਅੱਖ ਦਾ ਹਰ ਹੰਝੂ ਮੁਸਕਾਵੇ |

ਘਰ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਜਦ ਵੀ ਪਰਤਾਂ ,

ਸਾਇਆ ਵੀ ਮੁੜ ਨਾਲ ਨਾ ਆਵੇ |

ਤੱਕ ਕੇ ਘੋਰ ਹਨੇਰਾ ਦਿਲ ਦਾ ,

ਸੂਰਜ ਵੀ ਰਸਤਾ ਛੱਡ ਜਾਵੇ |

ਰੂਹ ਨੇ ਏਨੇ ਦਰਦ ਸਹੇ ਨੇ ,

ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਤੋਂ ਹੁਣ ਦਿਲ ਘਬਰਾਵੇ |

ਖੌਰੇ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਮਿਲਣਾ ,ਜੋ

ਦਿਲ ਚੋਂ ਮੇਰੀ ਯਾਦ ਮਿਟਾਵੇ |

ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਕਰ ਹਾਲ ਕਦੇ ਤਾਂ,

ਚੰਦਰਾ ਮਨ ਬਸ ਏਨਾ ਚਾਹਵੇ |

ਮੋਹ ਨਾ ਰਹਿੰਦਾ ਨੀਂਦਾਂ ਤਾਈਂ ,

ਖਾਬਾਂ ਤੋਂ ਜਦ ਮਨ ਉਕਤਾਵੇ |

ਸ਼ਾਮ ਢਲੇ ਤਾਂ ਮਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ,

ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਆ ਖੌਰੂ ਪਾਵੇ |

ਟੁੱਟੇ ਤਾਰੇ ਢੂੰਢਣ ਜਾਂਦੈ ,

ਦਿਲ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕੀ ਸਮਝਾਵੇ |

ghazal...

ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਝਲਦੀ ਰਹੀ |

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਲਦੀ ਰਹੀ |

ਨੇਰ੍ਹ ਪਾ ਕੇ ਤੁਰ ਗਿਆ ਸੂਰਜ ਵੀ ਜਦ ,

ਲਾਟ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦੀ ਬਲਦੀ ਰਹੀ |

ਜ਼ਖ਼ਮ ਭਾਵੇਂ ਭਰ ਗਏ ਉਂਜ ਵਕਤ ਨਾਲ,

ਪੀੜ ਪਰ ਦਿਨ-ਰਾਤ ਸੀ ਫਲਦੀ ਰਹੀ|

ਝੱਲ ਨਾ ਹੋਈ ਤੇਰੀ ਇਕ ਬੇਰੁਖੀ ,

ਉਂਜ ਮੈਂ ਕੀ ਕੀ ਨਹੀਂ ਝਲਦੀ ਰਹੀ |

ਕੈਦ ਹੋ ਕੇ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿਚ ਰਹਿ ਗਏ ,

ਨੀਂਦ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ਾਬ ਜੋ ਘਲਦੀ ਰਹੀ |

ਏਸ ਖੰਡਰ ਦਿਲ 'ਚ ਗ਼ਮ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ,

ਰੀਝ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਪਲਦੀ ਰਹੀ |

ਧੁੱਪਾਂ ਵਿਚ ਸੜਿਆ ਮੁਕੱਦਰ ਦੇਖ ਕੇ ,

ਛਾਂ ਵੀ ਨੇੜੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਟਲਦੀ ਰਹੀ |

ghazal..

ਮਨ ਦਾ ਦੀਪ ਜਗਾਈ ਰੱਖੀਂ |

ਨੇਰ੍ਹੇ ਦੂਰ ਭਜਾਈ ਰੱਖੀਂ |

ਪੀੜਾਂ, ਹੰਝੂ, ਹਉਕੇ, ਹਾਵੇ,

ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਛੁਪਾਈ ਰੱਖੀਂ |

ਕੂੜ ਵਫਾ ਤੇ ਕੂੜ ਮੁਹੱਬਤ,

ਦਿਲ ਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਾਈ ਰੱਖੀਂ |

ਮੌਲੀ ਰੁੱਤੇ ਸਾਥ ਦਊਗਾ,

ਗ਼ਮ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਲਾਈ ਰੱਖੀਂ |

ਹਾਰ ਨਾਂ ਜਾਵੀਂ ਦੁਖਾਂ ਅੱਗੇ ,

ਹਿੰਮਤ ਦੂਣ-ਸਵਾਈ ਰੱਖੀਂ |

ਰੱਖੀਂ ਸੋਚ ਦਾ ਪੱਲੂ ਉਜਲਾ,

ਰੂਹ ਨੂੰ ਵੀ ਰੁਸ਼ਨਾਈ ਰੱਖੀਂ |

ਦਿਲ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਟਕੋਰਨ ਖ਼ਾਤਰ,

ਨੈਣੀ ਨੀਰ ਬਚਾਈ ਰੱਖੀਂ |

ghazal,,,,,,

ਸੋਚਾਂ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਆਖਾਂ,ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਆ ਨਾਹੀਂ |
ਏਸ ਨਿਮਾਣੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ,ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਉਲਝਾ ਨਾਹੀਂ |

ਧੂੰਆਂ ਧੂੰਆਂ ਚਾਨਣ ਦਿਨ ਦਾ ,ਗ਼ਮ ਦੀ ਰਾਤ ਵੀ ਕਾਲ਼ੀ ਏ,
ਲੋੜ ਮੇਰੀ ਏ ਚੰਨ ਸਬੂਤਾ ,ਬਣ ਜੁਗਨੂੰ ਤਰਸਾ ਨਾਹੀਂ |

ਰੀਝਾਂ ਦੀ ਅਰਥੀ ਨੂੰ ਮੋਢਾ,ਸਬਰ ਮੇਰੇ ਨੇ ਕੀ ਦੇਣਾਂ ,
ਦੁਖੜੇ ਜਰਦਾ ਦਿਲ ਫਟ ਜਾਵੇ ,ਸ਼ਾਲਾ ਇੰਜ ਅਜ਼ਮਾ ਨਾਹੀਂ |

ਭਰਦਾ ਜਦ ਪੈਮਾਨਾ ਦਿਲ ਦਾ ,ਰੋ ਰੋ ਹਲਕਾ ਹੋਵੇ ਨਾ ,
ਐਵੇਂ ਚਾੜ੍ਹ ਨਾ ਸੂਲੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਆਪ ਖਪਾ ਨਾਹੀਂ |

ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਖੋਹ ਕੇ ਝੋਲੀ ਸਾਡੀ ,ਨਾਲ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਭਰ ਦਿੱਤੀ ,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਰੱਬਾ ਚੈਨ ਮੋੜ ਦੇ ,ਭਟਕਣ ਦੇ ਵਿਚ ਪਾ ਨਾਹੀਂ |

ਉਮਰਾਂ ਨਾਲੋਂ ਲੰਮਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ,ਬੇਸ਼ਕ ਹੈ ਤਨਹਾਈ ਨਾਲ ,
ਇਹ ਵੀ ਕਿਧਰੇ ਛੱਡ ਨਾ ਜਾਵੇ ,ਇਸ ਨੂੰ ਮੀਤ ਬਣਾ ਨਾਹੀਂ |

ਗ਼ਮ ਦੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਵਿਚ ਡੁਬ ਕੇ ਵੇਖੀਂ ਸਾਹ ਘੁੱਟ ਜਾਵੇ ਨਾ ,
ਕੁੱਝ ਅੱਥਰੂ ਵਹਿ ਜਾਣ ਦੇ ਅਪਣੇ, ਬਹੁਤਾ ਦਰਦ ਛੁਪਾ ਨਾਹੀਂ

ghazal....

ਪੱਤਾ -ਪੱਤਾ ਕਰਕੇ ਲੈ ਗਈ ਪੀਲੀ ਰੁੱਤ ਉੜਾ ਕੇ

|ਖਾਬ ਅਸੀਂ ਰੱਖੇ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਨੈਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸਜਾ ਕੇ

|ਮੇਰੇ ਇਕਲਾਪੇ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਸੀ ਆਈ ,

ਚੁੱਪ-ਚੁੱਪੀਤੀ ਪਰਤ ਗਈ ਪਰ ਸੁੱਤੇ ਦਰਦ ਜਗਾ ਕੇ |

ਕੁਲ ਜੀਵਨ ਦਾ ਹਾਸਲ ਸਾਡਾ ਸੱਜਣਾ ਤੇਰਾ

ਬਿਰਹਾਰੌਣਕ ਵਿਚ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਇਸ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਗਾ ਕੇ

|ਤਿਲ ਭਰ ਮੇਰਾ ਦਰਦ ਘਟੇ ਨਾ ,ਰੁੱਤ ਆਵੇ ਰੁੱਤ ਜਾਵੇ,

ਬਾਝ ਤੇਰੇ ਕੀ ਹਾਲਤ ਹੋਈ, ਵੇਖ ਕਦੀ ਤਾਂ ਆ ਕੇ |

ਹੰਝੂਆਂ ਚੋਂ ਨਾ ਮਾਪੀਂ ਮੇਰੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ

ਤੂੰ ਕੀ ਜਾਣੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਗਰ ਰੱਖੇ ਅਸੀਂ ਛੁਪਾ ਕੇ

ghazal....

ਦੱਸ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ਦਿਲ ਦੀ ਹਾਲਤ ਅੱਖਾਂ ਪਲ ਵਿਚ ਰੋ ਕੇ

|ਬੇਸ਼ੱਕ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜ਼ੀ ਰੱਖੀਏ ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦ ਲੁਕੋ ਕੇ |

ਚਾਨਣੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਲੱਗ ਕੇ ਰੋਵੇ ,

ਜਿਹੜੀ ਪੌਣ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਆਵੇ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੋਂ ਹੋ ਕੇ |

ਇਕ -ਇਕ ਕਰਕੇ ਨੈਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਡਿੱਗੇ ਹੰਝੂ ਬਣਕੇ ,

ਰੱਖੇ ਸੀ ਜੋ ਪਲਕਾਂ ਉੱਤੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਅਸੀਂ ਸੰਜੋ ਕੇ |

ਰੌਣਕ ਵਿਚ ਵੀ ਸਾਥ ਨਿਭਾਇਆ ਦੁੱਖਾਂ ਨੇ ਹੀ ਮੇਰਾ,

ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਗਲ ਨਾ ਕੀਤੀ ਦੋ ਪਲ ਕੋਲ ਖਲੋ ਕੇ ।

ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਮੇਰੀ ਹਾਲਤ ਹੋਈ ਹੈ ਕੁਝ ਐਸੀ,

ਤਿਤਲੀ ਰੱਖੀ ਹੋਵੇ ਜਿੱਦਾਂ ਸੂਲ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰੋ ਕੇ |

ghazal...

ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਦਰਦ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ,ਉਹ ਦਿਲ ਵਿਚ ਭਰ ਲਿਆ ਆਖ਼ਰ |

ਅਸੀਂ ਹਰ ਹਾਲ ਵਿਚ ਜੀਣਾ,ਇਰਾਦਾ ਕਰ ਲਿਆ ਆਖ਼ਰ |

ਨਸੀਬਾਂ ਨੇ ਦਗ਼ਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਮੋੜ 'ਤੇ ਆ ਕੇ,

ਗਮਾਂ ਨੂੰ ਹਮਸਫ਼ਰ ਉਸ ਮੋੜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਕਰ ਲਿਆ ਆਖ਼ਰ |

ਤੇਰੇ ਦਰ ਆ ਨਹੀ ਹੋਣਾ ,ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇਵੀਂ ,

ਕਿ ਉਸਦੀ ਯਾਦ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਮੈਂ ਇਹ ਸਿਰ ਧਰ ਲਿਆ ਆਖ਼ਰ |

ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਮੈਂ ਹਰ ਪਲ ਸਲਾਮਤ ਸਬਰ ਨੂੰ ਰੱਖਿਆ,

ਤੇ ਹਰ ਇਕ ਦਰਦ, ਰਹਿਮਤ ਸਮਝ ਉਸਦੀ ਜਰ ਲਿਆ ਆਖ਼ਰ |

ਖ਼ਲਾਅ ਮਨ ਦਾ ਭਰਨ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਭਰਮ ਪਾਲ਼ੇ ਮੈਂ ,

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਜੀ ਲਿਆ ਕੁਝ ਦਿਨ ,ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਮਰ ਲਿਆ ਆਖ਼ਰ |

ਰਿਹਾ ਹੋ ਕੇ ਮੇਰੇ ਖ਼ਾਬਾਂ 'ਚੋਂ ਹੁਣ ਉਹ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ,

ਨਜ਼ਰ ਵਿਚ ਅਕਸ ਉਸਦਾ ਕ਼ੈਦ ਏਦਾਂ ਕਰ ਲਿਆ ਆਖ਼ਰ |

ghazal..

ਸੁਫ਼ਨਾ ਬਣ ਕੇ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਆਇਆ ਕਰ |

ਅੱਥਰੂ ਬਣ ਕੇ ਐਵੇਂ ਨਾ ਤਰਸਾਇਆ ਕਰ |

ਮੇਰੇ ਕਾਲੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਰੁਸ਼ਨਾਉਣ ਲਈ ,

ਚੰਨ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜੁਗਨੂੰ ਹੀ ਬਣ ਜਾਇਆ ਕਰ |

ਘਰ ਦਾ ਭੇਤੀ ਕਹਿੰਦੇ ਲੰਕਾ ਢਾਹ ਦਿੰਦਾ ,

ਹਰ ਇਕ ਨੂੰ ਨਾ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਇਆ ਕਰ |

ਸਾਹਾਂ ਵਾਲੀ ਡੋਰ ਸਲਾਮਤ ਰੱਖਣ ਲਈ ,

ਰੋਜ਼ ਨਵਾਂ ਇਕ ਲਾਰਾ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲਾਇਆ ਕਰ |

ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਮੁਸਕਾਨ ਸਦਾ ,

ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਪਣੇ ਦਰਦ ਛੁਪਾਇਆ ਕਰ |

ਰਾਤ ਗਵਾਇਆ ਸੁਫ਼ਨਾ ਜਿਹੜਾ ਅੱਖਾਂ ਨੇ ,

ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨਾ ਉਸਨੂੰ ਲੱਭਣ ਜਾਇਆ ਕਰ |

ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਆ ਭਾਵੇਂ ਤੂੰ ਜੀ ਸਦਕੇ ,

ਖ਼ਾਬਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਸੱਜਣਾ ਆਇਆ ਜਾਇਆ ਕਰ ।

ghazal...

ਤੜਪਦੀ ਸਾਗਰ ਕਿਨਾਰੇ ਪਿਆਸ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ |

ਦਿਲ 'ਚ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਇਕ ਆਸ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ|

ਮੇਰਾ ਭਟਕਣ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਤਾਂ ਕਈ ਜਨਮਾਂ ਤੋਂ ਹੈ ,

ਖੌਰੇ ਕਿੰਨਾ ਹੋਰ ਇਹ ਬਨਵਾਸ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ |

ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਭਾਵੇਂ ਪੱਥਰ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ, ਫੇਰ ਵੀ

ਛੋਹ ਤੇਰੀ ਦਾ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਅਹਿਸਾਸ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ |

ਗ਼ਮ ਦੀਆਂ ਵੀਰਾਨੀਆਂ ਵਿਚ ਭਟਕਦੀ ਹੋਈ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ,

ਰੌਣਕਾਂ ਦੇ ਮੁੜਨ ਦਾ ਧਰਵਾਸ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ |

ਹਉਕਿਆਂ ਤੇ ਹਾਅਵਿਆਂ ਨੇ ਰਾਖ ਕੀਤੀ ਜਿੰਦੜੀ ,

ਧੜਕਣਾਂ ਵਿਚ ਸੁਲਘਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ|

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਮਾਤ ਹੀ ਖਾਧੀ ਹੈ ਪਰ ,

ਜਿੱਤ ਲਵਾਂਗੇ ਦਿਲ ਤੇਰਾ ,ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ |

ਲਰਜ਼ਦੇ ਨੇ ਖ਼ਾਬ ਜੋ ਪਲਕਾਂ 'ਤੇ ਬਣ ਕੇ ਅੱਥਰੂ

ਇਹ ਸਲਾਮਤ ਰਹਿਣਗੇ ਇਕ ਆਸ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ ।

ghazal.....

ਮੈਂ ਮਨ ਦੇ ਪਰਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਕ ਖ਼ਾਬ ਦਿਖਾ ਦਿੱਤਾ |

ਭਟਕਦੀਆਂ ਰੀਝਾ ਲਈ ਇਕ ਨਗਰ ਵਸਾ ਦਿੱਤਾ |

ਹੋ ਕੇ ਬੇਕਾਬੂ ਜਦ , ਇਹ ਦਿਲ ਹੈ ਕਦੀ ਰੋਇਆ,

ਉਹਲਾ ਕਰ ਹਾਸੇ ਦਾ , ਮੈਂ ਦਰਦ ਲੁਕਾ ਦਿੱਤਾ |

ਦੋਜ਼ਖ ਦੀ ਅਗਨ ਜਿਹੀ, ਹਿਜਰਾਂ ਦੀ ਪੀੜਾ ਏ.

ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਬਿਰਹਾ ਨੇ, ਦਿਲ ਰਾਖ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ |

ਜਜ਼ਬੇ ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੇ ,ਤਪ ਕੇ ਅੰਗਿਆਰ ਹੋਏ ,

ਮਹਿਕਾਂ ਦੇ ਮੌਸਮ ਨੇ ,ਕੁਝ ਐਸਾ ਦਗ਼ਾ ਦਿੱਤਾ |

ਅੱਖੀਆਂ ਵਿਚ ਸੁਫ਼ਨੇ ਵੀ ,ਹੁਣ ਆਉਣੋਂ ਡਰਦੇ ਨੇ ,

ਪਲਕਾਂ 'ਤੇ ਦਰਦਾਂ ਦਾ, ਪਹਿਰਾ ਤੂੰ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ |

ਇਸ ਦਿਲ ਦੇ ਦਰਦਾਂ ਨੇ ,ਖੋਹ ਕੇ ਮੁਸਕਾਨ ਮੇਰੀ ,

ਇਕ ਸਰਦ ਜਿਹਾ ਹਉਕਾ ,ਹੋਂਠਾਂ ਤੇ ਸਜਾ ਦਿੱਤਾ ।

ghazal....

ਇਹ ਪੰਡ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ ਭਾਰੀ ਹੈ |

ਦਿਲ ਚੁੱਕਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰੀ ਹੈ |

ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਕਿੱਦਾਂ ਖ਼ਾਬ ਲਵਾਂ,

ਮੌਸਮ 'ਤੇ ਬੇ -ਇਤਬਾਰੀ ਹੈ |

ਲੁਕ -ਲੁਕ ਰੋਂਦਾ ਹੈ ਚਾਨਣ ਵੀ ,

ਇੰਝ ਨੇਰ੍ਹੇ ਦੀ ਸਰਦਾਰੀ ਹੈ |

ਸਭ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਪੈਸੇ ਦੇ ,

ਪੈਸੇ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਰੀ ਹੈ |

ਦੁਖ,ਦਰਦ,ਤਸੀਹੇ ਸਹਿ-ਸਹਿ ਕੇ,

ਸੱਜਣਾ ਇਹ ਉਮਰ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਹੈ |

ਨਾ ਦਾਗ਼ ਹਿਜਰ ਦੇ ਧੋ ਹੋਏ ,

ਹੰਝੂਆਂ ਨੇ ਬਾਜ਼ੀ ਹਾਰੀ ਹੈ |

ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਇਹ ਜੀਵਨ ਮੇਰਾ ,

ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪਟਾਰੀ ਹੈ |

ਜੰਗਲ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀ ਦਾ ,

ਵਿਚ ਜਾਨ ਇਕੱਲੀਕਾਰੀ ਹੈ|

ghazal.....

ਪੁੱਛੀਂ ਨਾ ਕੀ ਹਾਲ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |

ਤਾਲੋਂ ਹਾਂ ਬੇਤਾਲ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |

ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਲੰਘਦੇ ਨੇ ਜੋ ,

ਪਲ ਵੀ ਲਗਦੇ ਸਾਲ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |

ਨਾ ਸੁਫ਼ਨੇ ਨਾ ਰੀਝਾਂ ਰਹੀਆਂ,

ਤਨਹਾਈ ਬਸ ਨਾਲ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |

ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਜੰਗਲ ਹੈ ਮਨ ਵਿਚ ,

ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਭੂਚਾਲ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |

ਛਾਵਾਂ ਰੁੱਸੀਆਂ ਸਿਖ਼ਰ ਦੁਪਹਿਰੇ,

ਤੁਰਨਾ ਬਹੁਤ ਮੁਹਾਲ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |

ਹੰਝੂਆਂ ਨੇ ਖੋਰੇ ਸਭ ਸੁਫ਼ਨੇ,

ਹੋਏ ਨਾ ਸੰਭਾਲ ਵੇ ਸੱਜਣਾ |

ਸਾਹਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਮਹਿਕਾਂ ਮੌਲਣ,

ਯਾਦ ਤੁਰੇ ਜਦ ਨਾਲ ਵੇ ਸੱਜਣਾ