ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਦਿਲ ਤਾਂਹੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਕਿੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋਇਆ ਜੀਣਾ,
ਲਗਦਾ ਸੀ ਆਸਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਲੈ ਤੁਰਿਆ ਦਿਲ ਓਧਰ ਕਿਸ਼ਤੀ ,
ਜਿਸ ਪਾਸੇ ਤੂਫ਼ਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਸੁਫ਼ਨਾ ਬਣ ਜਾਵਾਂ ,
ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਅਰਮਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਦਿਸਹੱਦੇ ਤੱਕ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ ,
ਰਸਤਾ ਵੀ ਵੀਰਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਚੰਨ ਤੇ ਕਬਜਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇ ,
ਇਹ ਮਨ ਬੇਈਮਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਭਰਮ ਦੀ ਉਂਗਲ ਪਕੜੀ ਰੱਖੇ,
ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਨਾਦਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਪੈਰੀਂ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਦੀ ਬੇੜੀ ,ਉਂਝ
ਉੱਡਣ ਲਈ ਅਸਮਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਜੇ ਨਮ ਹੈ ਇਸ ਵਿਚ ,
ਤੇਰਾ ਵੀ ਅਹਿਸਾਨ ਬੜਾ ਹੈ |
ਗ਼ਮ ਦੇ ਮਾਰੇ ਮੁਖੜੇ 'ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਸਜਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ |
ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਅਰਮਾਨਾਂ ਦਾ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਛੁਪਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ |
ਜ਼ਖ਼ਮ ਨਜ਼ਰ ਆਵੇ ਜੇਕਰ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਇਲਾਜ ਕਰੇ,
ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਜੋ ਰੋਗ ਲਗਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ |
ਅੱਧੀ-ਅੱਧੀ ਰਾਤੀ ਉਠ ਕੇ ਚਾਨਣੀਆਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛੇ ਰਾਹ,
ਇਕ ਪਰਛਾਵੇਂ ਪਿੱਛੇ ਐਵੇਂ ਵਾਂਗ ਸ਼ੁਦਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ |
ਪੀੜ ਕਿਤੇ ਇਹ ਟੁੱਟੇ ਜੇਕਰ ਸੁੱਚੇ ਮੋਤੀ ਕਰੀਏ ਦਾਨ ,
ਸਹਿ ਨਾ ਹੋਵੇ ਇਹ ਦੁਖੜਾ ਜੋ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ |
ਉਮਰਾ ਦਾ ਸੂਰਜ ਡੁੱਬਣ ਤਕ ਪੂਜਾ ਇਸਦੀ ਕਰਨੀ ਹੈ ,
ਸੱਜਣਾ ਤੇਰੇ ਬਿਰਹਾ ਨੂੰ ਭਗਵਾਨ ਬਣਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ |
ਕਾਲ਼ੀ-ਬੋਲ਼ੀ ਰਾਤ ਲਿਖੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਲੇਖਾਂ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ,
ਦਗ-ਦਗ ਕਰਦਾ ਸੂਰਜ ਐਪਰ ਤਲੀ ਟਿਕਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ |
ਇਸ਼ਕ਼ ਮੇਰੇ ਦੀ ਪਤਝੜ ਅੱਗੇ ਹਾਰ ਨਾ ਜਾਵੇ ਸਿਦਕ਼ ਮੇਰਾ ,
ਸੁਹਲ ਜਿਹੀ ਇਕ ਆਸ ਦੀ ਤਿਤਲੀ ਉਂਗਲ ਲਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ |
ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਹੀ ਸਤਾਇਆ ਹੈ ਬੜਾ |
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਆਜ਼ਮਾਇਆ ਹੈ ਬੜਾ ।
ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਬਨਵਾਸ ਹੀ ਕੱਟ ਹੋ ਰਿਹੈ ,
ਜਾਪਦਾ ਘਰ ਵੀ ਪਰਾਇਆ ਹੈ ਬੜਾ |
ਮਿਟ ਨਾ ਸਕਿਆ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਫੇਰ ਵੀ ,
ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਮਿਟਾਇਆ ਹੈ ਬੜਾ ।
ਬਖ਼ਸ਼ ਦੇਵੇਗਾ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਗੁਨਾਹ ,
ਰਹਿਮਦਿਲ ਉਹ ਤਾਂ ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਹੈ ਬੜਾ |
ਸੰਭਲ ਕੇ ਆਵੀਂ ਜ਼ਰਾ ਐ ਚਾਨਣੀ ,
ਨੇਰ੍ਹਿਆਂ ਨੇ ਨੇਰ੍ਹ ਪਾਇਆ ਹੈ ਬੜਾ |
ਝੁਲਸਿਆ ਚਿਹਰਾ ਦਿਸੇ ਜ਼ਜਬਾਤ ਦਾ ,
ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਗ਼ਮ ਨੇ ਧੁਖ਼ਾਇਆ ਹੈ ਬੜਾ |
ਰੋਸਿਆਂ ਦੀ ਤਾਬ ਨਾ ਮੱਠੀ ਹੋਈ ,
ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਤੈਨੂੰ ਮਨਾਇਆ ਹੈ ਬੜਾ |
