ਕਿੰਝ ਲਿਖਾਂ ਬੇਗਾਨੇ ਸੂਰਜ 'ਤੇ ਅਪਣਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ |
ਚੰਨ ਤਾਰੇ ਨਾ ਅੰਬਰ ਮੇਰਾ, ਨਾ ਧੁੱਪ ਨਾ ਪਰਛਾਵਾਂ |
ਪੀੜਾਂ ਦਾ ਇਹ ਪੰਧ ਲੰਮੇਰਾ, ਦਿਸਦੀ ਨਹੀਉਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ,
ਨੇਰ੍ਹੇ ਦੇ ਵਿਚ ਰਸਤੇ ਗੁੰਮੇ , ਚਾਨਣ ਵਿੱਚ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ |
ਦਿਨ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਸੂਰਜ ਗੁੰਮਿਆਂ , ਚੰਦ ਗਵਾਚਾ ਰਾਤੀ ,
ਚੇਤਰ ਰੁੱਤੇ ਮਹਿਕ ਗਵਾਚੀ , ਸਾਵਣ ਰੁੱਤ ਝਨਾਵਾਂ |
ਨੇਰ੍ਹ ਛਲੇਡੇ ਨੇ ਇੰਝ ਛਲਿਆ, ਜੁਗਨੂੰ ਬਣੇ ਨਾ ਦੀਵਾ ,
ਰੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਧੁੱਪਾਂ ਸਹਿ ਕੇ ,ਕਰ ਨਾ ਹੋਈਆਂ ਛਾਵਾਂ |
ਕੁਝ ਰਾਹਵਾਂ 'ਤੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੱਲੇ ਹੀ ਤੁਰਨਾ ਪੈਂਦੈ,
ਜੀਣਾ ਵੀ ਤੇ ਮਰਨਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਬਾਝ ਭਰਾਵਾਂ |
ਨਦੀਏ ਆਪਣੀ ਤਲਬ ਦਾ ਦਾਰੂ, ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਚੱਲ ਲੱਭੀਏ,
ਥਲ ਸਾਗਰ ਦੋਹਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲਣੈ ਤੇਹ ਦਾ ਹੀ ਸਿਰਨਾਵਾਂ |
No comments:
Post a Comment