ਹੋਵੇ ਜੇ ਦਿਲ ਉਦਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।
ਭਟਕੇ ਜੇ ਰੂਹ ਨਿਰਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।
ਬੀਤੇ ਹਯਾਤ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਅਤੇ ,
ਰਸਤਾ ਨਾ ਆਵੇ ਰਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।
ਕਰ ਕੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚਸ਼ਮਿਆਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਉਹ ਮੇਰੀ ,
ਪਰਖੇ ਜੇ ਸਿਰਫ਼ ਪਿਆਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।
ਡਰ ਕੇ ਮੇਰੀ ਤਨਹਾਈ ਦੇ ਆਲਮ ਤੋਂ ਦੋਸਤੋ ,
ਗ਼ਮ ਵੀ ਨਾ ਆਵੇ ਪਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।
ਪੀ ਕੇ ਤਮਾਮ ਉਮਰ ਵੀ ਹਿਜਰਾਂ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ,
ਬਾਕੀ ਰਹੇ ਜੇ ਪਿਆਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।
ਜਿਸਨੂੰ ਖ਼ੁਦਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਮੈਂ ,
ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜੇ ਪਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।
ਡੋਲੀ ਨਾ ਉਮਰ ਭਰ ਕਦੇ ਮੈਂ ਗ਼ਮ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ,
ਮੁਕ ਜਾਣ ਜੇਕਰ ਸਵਾਸ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੀ ਕਰੇ ।
