ਉਮਰ ਬਿਤਾਉਣੀ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਅਕਸਰ ਸੀ ਮੁਸ੍ਕਾਉਂਦੇ ਰਹੇ |
ਅਪਣੇ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹਾਸੇ ਦਾ ਜਾਮਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹੇ |
ਹੰਝੂਆਂ ਵਿਚ ਖੁਰ ਜਾਣੋ ਡਰਦੇ ਸੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ,
ਮੇਰੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਉੱਤੇ ਸੁਫਨੇ ਬੈਠਣ ਤੋਂ ਕਤਰਾਉਂਦੇ ਰਹੇ |
ਘਰ ਦਾ 'ਨੇ੍ਰ ਨਹੀਂ ਮਿਟਿਆ, ਨਾ ਰੌਸ਼ਨ ਹੋਏ ਬਨੇਰੇ ਹੀ ,
ਉਂਝ ਤਾਂ ਤੂਫਾਨਾਂ ਦੀ ਹਿੱਕ 'ਤੇ ਰੋਜ਼ ਚਰਾਗ਼ ਜਗਾਉਂਦੇ ਰਹੇ|
ਜਗਦੇ ਦੀਵੇ ਵਰਗਾ ਜੀਵਨ ਸਾਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨਾ ਆਇਆ ,
ਗਿਣੇ ਮਿਥੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਧੁਖ-ਧੁਖ ਅਸੀਂ ਮੁਕਾਉਦੇ ਰਹੇ|
ਦਿਲ ਦੇ ਸਾਜ਼ ਤੇ ਜਦ ਵੀ ਛੇੜੀ ਸਰਗਮ ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੇ,
ਪੁੱਛੀਂ ਨਾ ਕਿੰਝ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚਲਾ ਸਾਵਣ ਅਸੀਂ ਲੁਕਾਉਂਦੇ ਰਹੇ|
ਤੇਰੇ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਅੱਜ ਤੀਕਰ,
ਰੁੱਸ-ਰੁੱਸ ਜਾਂਦੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀਨੇ ਲਾ ਪਤਿਆਉਦੇ ਰਹੇ |
ਤਨਹਾਈ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਵੀ ਇਹ ਦਿਲ 'ਕੱਲਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ,
ਬੀਤੀ ਰੁਤ ਦੇ ਮੰਜ਼ਰ ਅਕਸਰ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ |
