ਕਰਨਾ ਏਂ ਤਾਂ ਏਨਾ ਤੂ ਉਪਕਾਰ ਕਰੀਂ ।
ਦੋਸਤ ਬਣ ਕੇ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਨਾ ਵਾਰ ਕਰੀਂ ।
ਡਰ ਜਾਵੇ ਜੋ ਸੁਣ ਕੇ ਜ਼ਿਕਰ ਹਵਾਵਾਂ ਦਾ ,
ਵੇਖੀਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਏਨਾ ਨਾ ਬੀਮਾਰ ਕਰੀਂ ।
ਹੋਵੇ ਨਾ ਪਛਤਾਵਾ ਅਪਣੇ ਅਮਲਾਂ 'ਤੇ ,
ਏਨੀ ਕਿਰਪਾ ਜੱਗ ਦੇ ਪਾਲਨਹਾਰ ਕਰੀਂ ।
ਲੁੱਟ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਇਹ ਅਕਸਰ, ਤੂੰ ਐਵੇਂ ਨਾ
ਮਿੱਠੇ ਬੋਲਾਂ ਤੇ ਬਹੁਤਾ ਇਤਬਾਰ ਕਰੀਂ ।
ਮੱਥੇ ਦੇ ਵਿਚ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰ ਸੂਰਜ ਕੋਈ,
ਨ੍ਹੇਰੇ ਦੇ ਵਿਚ ਰੂਹ ਨੂੰ ਨਾ ਬੇ-ਜ਼ਾਰ ਕਰੀਂ ।
ਫੱਟ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਸੂਰ ਬਣੇ ,
ਬਹੁਤੀ ਤਿੱਖੀ ਨਾ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਧਾਰ ਕਰੀਂ ।
ਮਰ ਨਾ ਜਾਵੇ ਖਾਹਿਸ਼ ਤੇਰੀ ਉੱਡਣ ਦੀ ,
ਏਨਾ ਵੀ ਨਾ ਪਿੰਜਰੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰੀਂ ।
ਫੇਰ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਅੱਜ ਸੀਨੇ ਲਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ।
ਦਿਲ 'ਚ ਸੁੱਤੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਅੱਜ ਫਿਰ ਜਗਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ।
ਉੱਠ ਗਿਆ ਇਤਬਾਰ ਹਰ ਇਕਰਾਰ ਵਾਲੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਤੋਂ ,
ਵਾਅਦਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਆਜ਼ਮਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ।
ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਤੇ ਭਲਕ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜਿੰਦ ਪਿਸਦੀ ਰਹੀ ,
ਅੱਜ ਦਾ ਵੀ ਹਰ ਸਿਤਮ ਪਿੰਡੇ ਹੰਢਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ।
ਇਹ ਮੇਰੇ ਸ਼ਿਅਰਾਂ 'ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਿਆ ਚੁਪ-ਚਾਪ ਹੀ,
ਦਰਦ ਨੂੰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਜਦ ਵੀ ਲੁਕਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ।
ਸਦਮਿਆਂ ਦੀ ਗਹਿਰ ਅੰਦਰ ਦੱਬਿਆ ਘੁਟਿਆ ਰਿਹਾ ,
ਮਨ ਦਾ ਪੰਛੀ ਜਦ ਕਦੀ ਅਰਸ਼ੀਂ ਉੜਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ।
ਦੋ ਕਦਮ ਹੀ ਨਾਲ ਤੁਰਿਆ ਫੇਰ ਛੱਡ ਕੇ ਤੁਰ ਗਿਆ ,
ਹਮਸਫ਼ਰ ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਅਪਣਾ ਬਣਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ।
ਸ਼ਾਜਿਸ਼ਾਂ ਅਕਸਰ ਹਨੇਰਾ ਐਸੀਆਂ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ |
ਚਾਨਣੀ ਕੋਲੋਂ ਵੀ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਸਦਾ ਡਰਦਾ ਰਿਹਾ |
ਚੰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਜੁਗਨੁੰਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਵਿਚ ,
ਕੀ ਪਤਾ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਮੇਰਾ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰਦਾ ਰਿਹਾ |
ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਤੁਰ ਪਵਾਂ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਭਟਕਣ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ,
ਮੇਰਿਆਂ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਬੰਧਨ ਪਰ ਸਦਾ ਘਰ ਦਾ ਰਿਹਾ |
ਗੱਲ ਨਾ ਦਿਲ ਦੀ ਸੁਣੀਂ ਬਹਿ ਕੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ,
ਉਹ ਮੇਰੇ ਜ਼ਜਬਾਤ ਦੀ ਬਸ ਪੈਰਵੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ |
ਭਰਮ ਕਿਧਰੇ ਟੁੱਟ ਨਾ ਜਾਵੇ ਮੇਰਾ, ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ,
ਜ਼ਹਿਨ ਅਪਣੀ ਸੋਚ ਤੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ|
ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਉਹ ਢੋਂਦਾ ਸੀ ,ਜੋ ,
ਮਹਿਕਾਂ ਵਰਗੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਸੀ ਧਰਦਾ ਰਿਹਾ |
ਸੋਚ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਤੋਂ ਡਰ ਦੀ ਐਨਕ ਅੱਜ ਉਤਾਰ ਕੇ ਦੇਖ ।
ਅੰਬਰ ਏਨਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਖੰਭ ਸੰਵਾਰ ਕੇ ਦੇਖ ।
ਬੀਤੇ ਵੇਲੇ ਨਾਲ ਸਦਾ ਹੀ ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ ਤਕਰਾਰ ਰਹੇਂ ,
ਇਕ ਛਿਣ ਅਪਣੇ ਅੱਜ ਨੂੰ ਵੀ ਤੂੰ ਅਪਣੇ ਕੋਲ ਖਲ੍ਹਾਰ ਕੇ ਦੇਖ ।
ਡੁੱਬ ਨਾ ਜਾਵੇ ਅੱਥਰੂਆਂ ਵਿਚ ਤਾਰੂ ਇਹ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ,
ਦਿਲ ਖ਼ਾਤਰ ਵੀ ਇਕ-ਅੱਧ ਸੁਫ਼ਨਾ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕੇ ਦੇਖ ।
ਅਕਸਰ ਹੀ ਬੌਣੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਉੱਚੇ ਸ਼ਮਲੇ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ,
ਅਪਣੇ ਅਨੁਭਵ ਨਾਲ ਕਦੇ ਤੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਨਿਤਾਰ ਕੇ ਦੇਖ ।
ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਹਸਰਤ ਕਰਦੀ ਬੇਆਰਾਮ ਬੜਾ ,
ਰੂਹ ਦੇ ਚੈਨ-ਸਕੂਨ ਲਈ ਤੂੰ ਅਪਣਾ ਆਪਾ ਹਾਰ ਕੇ ਦੇਖ ।
ਉਸਦੇ ਦਿਲ 'ਚੋਂ ਹਿਜਰਤ ਕਰ ਕੇ ਜਿੱਦਾਂ ਯਾਦ ਗਈ ਤੇਰੀ ,
ਤੂੰ ਵੀ ਅਪਣੇ ਦਿਲ 'ਚੋਂ ਇਕ ਪਲ ਉਸਦੀ ਯਾਦ ਵਿਸਾਰ ਕੇ ਦੇਖ ।
ਮਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਮਲਾਲ ਰਿਹਾ|
ਮੇਰਾ ਹੋ ਕੇ ਤੂੰ ਨਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰਿਹਾ ।
ਹਰ ਬੰਦੇ ਵਿਚ ਦੋਸ਼ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ,
ਅਪਣੀ ਅੱਖ ਵਿਚ ਤੱਕਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਹਾਲ ਰਿਹਾ ।
ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨੇਂ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਨਾਤੇ ਤੋੜ ਲਏ ,
ਗ਼ਮ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦਿਆਲ ਰਿਹਾ ।
ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਾ ਵੀ ਖੌਰੇ ਕੈਸਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ ,
ਦੂਰ ਰਿਹਾ ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰਿਹਾ ।
ਔਖੇ-ਸੌਖੇ ਕੱਟ ਲਈ ਹੈ ਜੂਨ ਜਿਹੀ ,
ਇਹ ਨਾ ਪੁੱਛੀਂ ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਕੀ ਹਾਲ ਰਿਹਾ ।
ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਅੰਬਾਰ ਪਿਆ ਜੋ ਮਨ ਅੰਦਰ,
ਤਨਹਾਈ ਵਿਚ ਬਣਿਆਂ ਮੇਰੀ ਢਾਲ ਰਿਹਾ ।
ਸੂਖ਼ਮ ਗੀਤ ਜਿਹਾ ਸੀ ਜੀਵਨ ਤੇਰੇ ਨਾਲ,
ਤੇਰੇ ਪਿੱਛੋਂ ਇਸ ਵਿਚ ਸੁਰ ਨਾ ਤਾਲ ਰਿਹਾ ।
ਮਨ ਦਾ ਪੰਛੀ ਬਿਹਬਲ ਸੀ ਪਰਵਾਜ਼ ਲਈ ,
ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਦਾ ਪਰ ਜਾਲ ਰਿਹਾ ।
