ਨੇਰ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਦਰਦ ਖ਼ੁਦ ਉਹ ਜਰ ਗਿਆ ।
ਮੇਰੀਆਂ ਤਲੀਆਂ ਤੇ ਦੀਵੇ ਧਰ ਗਿਆ ।
ਬੇਵਸੀ ਕਿੱਦਾਂ ਨਾ ਰੋਵੇ ਫੁੱਟ ਕੇ ,
ਵਕ਼ਤ ਹੀ ਬਰਬਾਦ ਐਨਾ ਕਰ ਗਿਆ ।
ਕਰ ਗਿਆ ਗ਼ਮਗੀਨ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ,
ਝੋਲ ਮੇਰੀ ਨਾਲ ਦਰਦਾਂ ਭਰ ਗਿਆ ।
ਕੀ ਗਿਲਾ ਗੈਰਾਂ ਤੇ ਜਦ ਆਪਣਾ ਹੀ ਉਹ ,
ਢਾਹ ਕੇ ਅਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਮੇਰਾ ਘਰ ਗਿਆ ।
ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰ ਕਰ ਗਿਆ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ,
ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਹਥੋਂ ਹੈ ਬੰਦਾ ਹਰ ਗਿਆ ।
ਮੇਰੀਆਂ ਤਲੀਆਂ ਤੇ ਦੀਵੇ ਧਰ ਗਿਆ ।
ਬੇਵਸੀ ਕਿੱਦਾਂ ਨਾ ਰੋਵੇ ਫੁੱਟ ਕੇ ,
ਵਕ਼ਤ ਹੀ ਬਰਬਾਦ ਐਨਾ ਕਰ ਗਿਆ ।
ਕਰ ਗਿਆ ਗ਼ਮਗੀਨ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ,
ਝੋਲ ਮੇਰੀ ਨਾਲ ਦਰਦਾਂ ਭਰ ਗਿਆ ।
ਕੀ ਗਿਲਾ ਗੈਰਾਂ ਤੇ ਜਦ ਆਪਣਾ ਹੀ ਉਹ ,
ਢਾਹ ਕੇ ਅਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਮੇਰਾ ਘਰ ਗਿਆ ।
ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰ ਕਰ ਗਿਆ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ,
ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਹਥੋਂ ਹੈ ਬੰਦਾ ਹਰ ਗਿਆ ।
No comments:
Post a Comment